Wanneer stress je teveel wordt….

In februari werd de Lock down verlengd. En dat was ineens de druppel die mijn emmertje stress deed overlopen…..……

Zo ik in december nog dacht: ach dat doen ze wegens de feestdagen, ik had toch al 2 weken vrij gepland. Dacht ik nu in termen als: oh nee ik mag NOOIT meer open! Wat een stress ervaarde ik op dat moment!

Wat was er gebeurt en wmaakte het nu anders?

Veel was hetzelfde als de eerste Lock down vorig jaar in maart. Alles gesloten. De kinderen thuis en kregen online les. Voor de jongste die in groep 8 zat moest ik af en toe juf zijn. Maar waar ik vorig jaar tussendoor mijn eigen ding kon doen, kon dat in deze Lock down niet. Mijn dochter wilde mij meer bij zich houden. Had meer veiligheid nodig, aandacht, liefde en bevestiging nodig. En dat geef /doe ik natuurlijk graag! Maar ervaarde ik hierdoor meer stress?

Maar wat maakte nou dat ik het ineens gehad had? Ik wist het niet??

Ik ben er dus echt even er goed voor gaan zitten. Dit is natuurlijk niet zomaar ineens gekomen! De stress heeft een opbouw gehad sinds de eerste Lock down. Dus ik ging voor mijzelf alles benoemen wat er het afgelopen jaar is gebeurt en wat het met mij heeft gedaan en wat ik daarbij voelde.

In de eerste Lock down was er veel angst voor het onbekende virus. We mochten weinig maar dat vond ik op dat moment niet erg. Ik heb een moestuin met een trampoline voor de kids dus we gingen daar zoveel mogelijk naar toe. Maar in december en januari ben ik eigenlijk nergens naar toe geweest , alleen binnen. Het is namelijk niet echt moestuin weer…… Maar is dat het echte probleem?

In de vorige Lock Down had ik nog veel begrip voor deze oh zo onbekende situatie en nu? NIET! Ik ben eigenlijk boos! Boos omdat iemand anders besluit dat ik dicht moet! Boos omdat ik al die tijd netjes volgens hun regels werkte! Met handgel, papieren handdoekjes, mijn ruimte aangepast, een luchtzuiveringsapparaat gekocht. Een half uur tussen de afspraken in om alles wat een cliënt heeft aangeraakt te gaan schoonmaken. Ik heb alles gedaan wat ze willen en toch moet ik dicht!

En toen wist ik, dit is het. Dit is wat nu de beroemde druppel is geweest wat mijn emmertje deed overstromen. Boosheid. Woede. De oneerlijkheid die ik ervaarde. Dat gaf mij stress! Toen ik dat wist kon ik met mijn gevoelens aan de slag. Dat is natuurlijk het mooie van kinesioloog zijn, je kan ook de technieken op jezelf toepassen!!

Een van de simpelste, maar oh zo doeltreffende, technieken wil ik graag met je delen. Terwijl jij over datgene praat wat jou is overkomen, plaats je je ene hand op je voorhoofd.

Misschien doe je dat al weleens als je een lichte hoofdpijn hebt, of als je even heel hard moet nadenken. Het is zo natuurlijk dat we er niet eens bij stil staan dat het een functie heeft. Spanningen/ stress verminderen……. En je andere hand plaats je op de achterkant van je hoofd. Een beetje naar beneden, net onder de ronding van je hoofd. En haal de herinnering zo levendig mogelijk op. Wat voel je? Wat voor kleren had je aan? Waar was je?

Door dit allemaal te doen terwijl je je handen op je hoofd hebt liggen, zorg je ervoor dat je weer naar oplossingen kan kijken. Naar nieuwe ideeën kan kijken zonder dat je overweldigd wordt door emoties. Wat kan je veranderen? Hoe zou je je willen voelen? Spreek dit allemaal zo duidelijk mogelijk uit naar jezelf toe. Doe dit ook hardop. Hoor wat je zegt en luister naar wat je zegt. Net zolang tot je voelt dat je je weer rustiger voelt.

En als dit niet voldoende voor je werkt, maak dan een afspraak bij mij. Ik ga in maart gewoon weer aan het werk 😉